Offday

Ervaringen delen

Het is een hele tijd geleden dat ik een blog schreef. Ik had er simpelweg geen inspiratie voor. Of ik had er inspiratie voor, maar geen tijd. Soms had ik het gevoel dat mijn ”vibe” niet positief genoeg was om te schrijven. Vandaag besloot ik echter dat dat helemaal niets uitmaakt en dat het belangrijk is om ook de ervaringen en verhalen te delen van de dagen waarop het allemaal niet zo lekker loopt.

Balans als heilige graal?

Sommige coaches wekken de indruk dat het er in het leven om gaat voortdurend in balans te zijn en alles “im griff” te hebben. Balans is de heilige graal en in al hun communicatie, hulpmiddelen en technieken klinkt dit door. Dat heeft zeker zijn waarde, begrijp me niet verkeerd. Ik ben echter meer van het team “je mag gerust een off day (/week/maand/ jaar) hebben en geen flauw benul hebben van wat je ermee aan moet. Je bent nog steeds goed, precies zoals je bent.”  Ik ben daarom groot voorstander van het delen van minder goede dagen!

En vandaag is zo'n dag...

Slecht humeur

Ik werd ronduit chagrijnig wakker, ik kan het niet anders noemen. Ik had slecht geslapen, de afgelopen dagen waarschijnlijk nét iets te veel gedaan in relatie tot mijn gezondheid en door de hersenmist (die gepaard gaat met CVS) leek mijn brein op een verzameling natte watten. De mist in mijn hoofd, gecombineerd met een nieuwe multifocale bril (mijn eerste, ik kijk blijkbaar steeds door het verkeerde deel van mijn brillenglazen), zorgden voor een lichte hoofdpijn. In huis hangt een verflucht die mijn luchtwegen en bijgevolg mij irriteert.

Zelfs meditatie helpt niet

De meditatie- en yogasessie die ik trouw in de ochtend uitvoer en die altijd een uiterst positief effect heeft op mijn gemoedstoestand, leek op een worstelwedstrijd, waarbij mijn ego fungeerde als mijn eigen intimiderende tegenstander, die iedere poging om iets aan mijn gemoedstoestand te veranderen torpedeerde met een scala aan negatieve gedachten en conclusies over mezelf en het leven. Ik kwam er zeg maar gefrustreerder uit dan dat ik erin ging.

Gewoon mens zijn

Met trots kan ik zeggen dat het inmiddels 15.30u is en dat mijn slechte humeur geen millimeter is geweken! Ik zeg met trots, omdat ik besef dat ik al een hele tijd op een punt ben gekomen in mijn leven, waarop ik mezelf in al mijn facetten accepteer, én durf te laten zien, niet alleen de facetten waar ik heel blij mee ben! Dat ik, ook al heb ik een praktijk waarin ik mensen spiritueel begeleid, helemaal niet altijd in balans en zen hoef te zijn, maar 'gewoon mens' mag zijn, chagrijnige buien en al.

En dat besef, lieve lezers, heeft er zojuist voor gezorgd dat ik mij ineens toch een millimeter beter voel!